Ik trek me even terug uit de digitale strijd.
Niet omdat ik geen energie meer heb, integendeel.
Ik zou nog zoveel digitaal aan de alarmbel kunnen trekken.
Over de rol van onze perslui, die verward zijn in wat Waarheid nu is;
Over de rol van onze politici, die vergeten zijn dat zij de bevolking dienen te dienen;
Over de rol van zij die zich ‘wetenschapper’ noemen en tegelijk de twijfel en het vrije denken verfoeien, en zich voor de kar laten spannen van enge agenda’s.
Over geld en macht, die steeds meer geconcentreerd geraken in de handen van een veel te kleine groep ambitieuze ‘fixers’, die daarenboven steeds meer denken dat zij een morele voorhoede vormen;
Over het Middenveld, dat steeds meer het woord van haar broodheren lijkt te spreken;
Over de rol van de burgers, die vergeten zijn dat hun vrijheden eigenlijk duur bevochten grondrechten zijn, en dat er zonder Vrijheid geen Schoonheid kan zijn;
Over zij die verdwaasd zijn en hun eigen angsten liever projecteren dan onder ogen te zien;
Over totalitarisme, over reductionisme en ijdele pogingen tot transhumanisme, over corrumpering en tunnelvisie, over ‘logical phallacies’ en alarmisme langs verschillende kanten, over groepsdenken en conformiteitsdwang, over de negatie van onze ziel en de angst voor vrijheid bij zovelen;
Over de gevaren van prikverslaving, over de duistere kant van Agenda2030 en Great Reset, over Greenwashing en het wegdeemsteren van de eis tot ‘climate justice’, over ‘revolving doors’ in en corporate take-overs van onze maatschappelijke instellingen, over psy-ops en globalisering, over de deels valse links-rechts-scheiding, over repressie en social creditsystemen, over de dreiging van een mondiale financiële crash, over het gevaar van digitaal geld, over geo-engineering en de foute agenda’s van biotech, over 'manufacturing consent'…
Over de politieke strijden van de anarchisten, de situationisten, de ecologisten, de zapatisten, de boerenbewegingen, de burgerrechtenbeweging, de andersglobalisten, etc….
Over de politieke inzichten van Gene Sharp, Vandaana Shiva, Emma Goldman, Hannah Arendt, Saul Alinsky, Paolo Freire, Bill Moyers, Myles Horton, Joanna Macy, Starhawk, Antonio Gramsci, David Graeber, Mahatma Gandhi, Malcolm X, Franz Fanon, Gloria Wekker, Noam Chomsky, Murray Bookchin, Theodore K, de ecofeministen, de permaculturo’s, de dekoloniseringsstrijd, Ayn Rand, de luddieten, enz enz…. hoe conflicterend die soms ook kunnen zijn met elkaar. Maar overal zitten stukjes wijsheid om het huidige machtsconflict te begrijpen en te beantwoorden.
Over al die leugens en manipulatie en onderdrukking, en de strijden ertegen op vele fronten, zou ik nog heel wat jaren kunnen schrijven. En fulmineren.
En misschien doe ik dat ooit nog. Maar daar ga ik nu even geen energie in steken.
Gelukkig staat het internet intussen vol (1) met heel wat wijze inzichten hierrond, althans voor wie het kaf van het koren scheidt, de zaken met gezond verstand en voldoende kritisch denkvermogen aanschouwt, en zich niet ten prooi laat vallen aan wanhoop, doemdenken en onheilsprofeten.
Ik kom zonet uit een maand ‘Facebookjail’ en ….dat deed me eerlijk gezegd enorm deugd. Ik wil niet meteen weer terugkeren naar de digitale wereld, waar zovelen achter de waan van de dag lopen, en kritische opinieleiders vaak ook maar hun rol hebben in de propagandamachine. Waar verontwaardiging verslavend kan zijn, zonder de achterliggende angst ooit te moeten vastpakken. En waar alarmisme en manipulatie en woede woekeren, langs alle kanten. Iets wat me meer en meer energie kost om door te slikken, of uit te kotsen.
Enkele dagen geleden kreeg ik volgend stukje te lezen, uit het boek ‘Rewilding’ van Annelore Ledoux, die mijn geliefde Nienke van Zwieten momenteel aan het lezen is:
En toen vielen er wat puzzelstukjes in elkaar.
Ik ben hartstikke blij dat zovele mensen momenteel energie steken in het schrijven van meningen en open brieven, het lanceren van petities en rechtszaken, het organiseren van acties en betogingen, het organiseren van tegenbewegingen en het steeds opnieuw trekken aan de alarmbel.
Dat verzet is meer dan nodig, want de Totale Oorlog tegen het Virus, is intussen ook een ontspoorde oorlog tegen de medemenselijkheid geworden, net zoals ik vreesde. Ook al zien velen dit nog niet in, verblind voor hun lichtbak.
Als ongeprikte ga ik het de volgende maanden wellicht nog flink wat moeilijker krijgen, samen met wat geliefden die ook niet meteen moeten weten van een experimentele spuit voor zichzelf, hoe goed die ook kan werken voor heel wat anderen. De coronapas zal mij de volgende maanden, en misschien wel jaren, waarschijnlijk de toegang ontzeggen tot heel wat plaatsen en socioculturele en economische activiteiten die in onze samenleving worden gezien als quasi noodzakelijk. Ook een nieuwe en veel langere digitale ban hoort absoluut tot de mogelijkheden. Organisaties die dergelijke discriminaties bevochten in Palestina, Afghanistan, Rusland en China, doen nu ineens of hun neus bloedt. Ook al heb ik mij de afgelopen decennia soms in het zweet gewerkt om deze organisaties te steunen.
En ook wie zich wel laat prikken, zal het wellicht nog heel lastig krijgen. De wereld komt mijns inziens écht wel niet terug naar het oude 'normaal', en dat zal voor heel wat hevige, ontnuchterende, pijnlijke schokken zorgen, met héél wat extra leed.
Ik wil mijn energie evenwel doseren, en kies er daarom voor om mij minder ‘tegen’ te profileren, en meer ‘voor’. En deze keer met minder focus op de grote schaal, want dan voel ik me meer en meer als een machteloze Don Quichote. Ik wil me ook niet langer laten voortdrijven door mijn redderscomplex of plichtsbewustzijn, geregeld aangemoedigd door wat stillere medestanders, die hun strijdvaardigheid dan maar projecteren op mijn persoon, goedbedoeld en onbewust. Ik wéét intussen ook al wat repressie en dreiging met opsluiting kunnen aanrichten in het hoofd en hart van een publieke dissident, en dat ik die levensfase misschien liever voorbij ben.
Neen, ik ga mij wat meer focussen op de Kleine Schaal, om van daaruit verder mee te werken aan het versterken van tal van eenvoudige verbindingen, die lekker ‘onder de radar’ liggen, en waar geen enkel vaxpas-systeem of sociale media-ban, mij ooit uit kan sjotten. Ik ga verder met mijn werk als procesbegeleider, coach en therapeut-in-opleiding, als vrijwilliger, als vader en vriend en geliefde en buurtbewoner, en wil op die manier mee die andere, menselijke wereld gestalte geven, dag na dag. Via simpele ontmoetingen, volkskeukens, gesprekscirkels, trauma-werk, wandelingen, workshops, vieringen, ceremonies, elkander simpelweg helpen. Samen met vele andere zielen van goeie wil, die hun ideeën niet boven de diepmenselijkheid plaatsen, en een diep respect betonen voor ieders uniek-zijn in deze cruel, crazy, beautiful world. Ik wil me ook nog meer dan tevoren laven aan de vruchten van de psychotherapie, spiritualiteit, Deep Democracy, permacultuur, enz. Zodat de stemmen in mijn hoofd van al die betweters en onheilsprofeten en schijn-heiligen en zogenaamde ‘politieke leiders’ of ‘experten’ steeds zwakker beginnen te klinken. Ik wil ze niet langer laten bepalen waar IK mee bezig ben de volgende tijd. Want hun wereld, is de mijne niet langer, en gelukkig maar.
Ik ga wellicht niet helemaal verdwijnen van digitale platformen, en wie wil kan me via die weg nog bereiken. En mijn digitale afwezigheid wil op geen enkele manier zeggen dat ik me niet langer informeer, of de beweging tegen de virushysterie niet langer steun.
Maar ik ga het op mijn manier doen, met mijn beperkte energie. In real life. En meer trouw aan mezelf.
Met af en toe wellicht nog eens een bijdrage op deze blog. Met zoveel mogelijk focus op het creëren van een mooie wereld van onderuit, vol verscheidenheid en verwondering.
En wie weet, wanneer mij heel wat klassiek smakeloos amusement en mediaverslaving worden ontzegd, en ik nog minder schouderklopjes krijg van de 'nanny state', vind ik een nog dieper stukje vrijheid in mezelf, worden mijn verbindingen met andere vrije zielen nog waarachtiger en duurzamer.
Ik ga het aan.
“Oh qu'elle est belle notre chance Aux milles couleurs de l'être humain Mélangées de nos différences À la croisée des destins” (ZAZ)
(1) Zoek je nog naar fijne inzichten om je eigen visie te construeren in deze tijd vol transformaties? Naast de namen die ik hierboven al neerschreef, zijn hier nog zoektermen om websites, teksten, podcasts en video’s te vinden, die je kunnen inspireren, zonder dat één iemand onder hen de waarheid in pacht heeft: The Human Side, Bewuste Burgers, Artsen voor Vrijheid, Open Up, Trace Ton Cercle, Reinfocovid, Café Weltschmerz, Blackbox tv, Trueman Show, Planet Lockdown, De Nieuwe Wereld, Tegenwind, Vandaana Shiva, Fat Emperor, Tim Gielen, Reiner Fuelmich, Matthias Desmet, Karen Hamaeker, Dolores Cahill, Alexandra Henrion-Caude, Marcel Messing, David Icke, Sucharit Bhakdi, Wolfgang Wodarg, Robert Malone, Michael Yeadon, Geert Vandenbossche, Catherine Austin Fitts, Jan Storms, Ceci n’est pas un complot, Hold-up, Filip Van Houte, Pierre Capel en zovele anderen.
Comments