Het is de laatste dagen weer al Marc van Ranst wat de klok slaat in onze media. Deze fijnbesnaarde viroloog schreef immers een boek waarin hij de wereld nogmaals kond wil doen van zijn goeie eigenschappen en van zijn onfortuinlijke martelaarschap. Het is misschien wel waar dat deze man heel wat schnabbels krijgt vanuit de farmaceutische industrie, maar dat is ook maar normaal voor een man van zijn kaliber. En dat hij voor zijn Rega-instituut te Leuven bijzonder veel geld binnenbracht via het aanrekenen van dure coronatesten voor god en klein pierke, dat spreekt enkel maar in zijn voordeel.
De these van Marc is, dat hij 'slechts' een expert is, en eigenlijk nooit politieke verantwoordelijkheid droeg tijdens de coronaperiode. Niet voor de lockdowns, niet voor de mondmaskers op school, niet voor de prikdwang of de corona-uitsluitingspasjes. Zijn geweten is zuiver, schreeuwt hij van de daken. Het moet dan ook bijzonder frustrerend zijn dat niet iedereen deze ingoede mens op zijn woord gelooft.
Ook vandaag nog verklaart Marc voor de VRT dat hij geen enkele fout heeft gemaakt op sociale media, en echt niet begrijpt waarom mensen boos zouden kunnen zijn op hem.
De gevierde Nederlandse schrijver Godfried Bomans liet ooit optekenen: "veel mensen danken hun goed geweten aan hun slecht geheugen." Zou dit ook het geval kunnen zijn voor onze opperviroloog?
Let's see....
Marc houdt alvast van het woordje 'idioot', waar hij maar al te graag andersdenkenden mee kroont. Maar ja, als je gelijk hebt, heb je natuurlijk gelijk, en dan zijn de anderen inderdaad idioot.
Derhalve moeten mensen die kritiek spuien op Hem, maar beter zwijgen. En misschien heeft ie wel gelijk?
Vele horeca-uitbaters zagen zwarte sneeuw tijdens de lockdowns. Gelukkig was Marc daar, een vat vol empathie.
Marc van Ranst zag in die periode overal aandachtshoeren om zich heen. Terwijl hij zichzelf nochtans zo bescheiden mogelijk opstelde.
Marcs favoriete viro-logische definiëring van zo goed als alle critici van het coronabeleid was: "Wappie = Antivaxxer = Extreemrechts". Daar is dan ook geen speld tussen te krijgen.
Soms gaf Marc gewoon goede raad, vanuit zijn diepe virologische bekommernis. Dat er full speed gevaccineerd moest worden, of dat er anders weer lockdowns zouden volgen. Of dat het onverantwoord was dat zorgmedewerkers zich niet vrijwillig lieten prikken met een experimentele en slechtgeteste mRNA-cocktail. Maar die raad was natuurlijk vrijblijvend; hij had immers geen enkele macht. Hij vertegenwoordigde enkel de wetenschap, en die staat nu eenmaal verheven boven iedere vorm van kritiek.
Marc kon het simpelweg niet snappen dat ongeprikten moeilijk deden over het lot dat hen misschien wachtte. De oplossing was nochtans héél simpel. Idioten!
Vele van Marcs kwinkslagen op sociale media zijn werkelijk legendarisch. Zoals zijn 'droge' reactie op al die maanden dat ongeprikte ouders hun kinderen niet mochten vergezellen naar het zwembad. Lachen, gieren, brullen met Marc!
Na het jarenlange, onbaatzuchtige prikpushen van klavierheld Marc, waren er nog altijd idioten die zich niet lieten prikken. Een mens zou voor minder zijn geduld verliezen, toch?
Of die jongen die tijdens de lockdown, na maanden eenzame isolatie, eindelijk eens een pintje dronk samen met wat leeftijdsgenoten, en te pletter viel. De enige ethische reactie hierop is er toch één van nul empathie? Toch? Toch?
En dan waren er nog wereldwijd tienduizenden dokters die hun coronapatiënten Ivermectine voorschreven. Dat middel werd in de decennia daarvoor al door miljoenen mensen met succes genomen en heel lang getest. Marc noemde het een gevaarlijk paardenmiddel, wellicht om de prikindustrie te beschermen. Want wie heeft een experimentele prik nodig als een simpel en goedkoop middeltje al afdoende zijn zijn, en waar big pharma dan niks aan verdient? Marcs literaire overdrijving diente in deze duidelijk een nobel doel, en is dus absoluut veroorloofd. Dat is nou 'viro logica'. Toch?
En dan is er nog dit héérlijke literaire pareltje. Een nobelprijs literatuur is misschien iets te hoog gegrepen voor deze eerbare man, maar een nederlandstalige literaire prijs zit er toch zeker in?
Voilà, Marc van Ranst heeft inderdaad geen fouten gemaakt op zijn sociale media. Integendeel. Hij deed veel méér dan zijn plicht. Hij stond op de barricaden van de menselijkheid, de zorg, de integriteit en de grensoverschrijdende empathie. En dan te geloven dat wanneer hij des avonds uitgeput van achter zijn klavier komt, hem bij momenten een existentiële twijfel bekruipt. Al die valse mensen die hem een slecht geweten willen aansmeren en somtijds doen wankelen.... Ik smeek je, Marc, laat die twijfel alsjeblieft niet binnensluipen. Blijf in je grote gelijk staan. Niet toegeven. De rest zijn allemaal idioten en aandachtshoeren.
Gelukkig kon je gisteren nog eens op teevee je moedige standvastigheid etaleren ten overstaan van Vlaanderen. Marc heeft van NIKS spijt, en zo hoort het natuurlijk!
Ten uitgeleide, en om duidelijk te maken dat Marc niet enkel een literair talent is, met een barstensgroot hart en een kinderlijk zuiver geweten, maar ook nog eens een meester-mediastrateeg, op handen gedragen door de prikindustrie die Hem o zo dankbaar is voor zijn veldwerk. Een kort clipje uit zijn geniale betoog in Chatham House, uit 2019, voor een select publiek van altruïstische prikpushers.
Don't trust the Science. Just trust Marc!
Comments