Sinds een maand of twee zit ik op digi-dieet.
Ik sta mezelf toe om mijn Facebook en Twitter en online nieuwsmedia te checken ….vanaf acht uur ’s avonds. En tegen dat uur is mijn geest al voldoende geaard in de niet-digitale wereld, zodat zij meestal een gezonde weerstand vertoont tegen te lang swipen, speuren en ….foeteren.
Oh, wat foeter ik makkelijk. En er is o zoveel foetermateriaal onmiddellijk en on-eindig beschikbaar op mijn lichtbakkie.
Ik foeter op oorlogshitsers als Rutte en Biden, die maar al te graag onze kinderen offeren op de slachtbank van hun eigen paranoia en grootheidswaanzin.
Ik foeter op klimaathysterici die zichzelf én de mensen om hen heen willen kastijden tot de laatste kilometer, het laatste stukje vlees, tot het laatste stukje warmte in huis, en tot de laatste ademstoot of scheet.
Ik foeter op dwaze journalisten, die als brave hondjes de waangedachten van hun baasjes helpen verspreiden, en er niet voor terugdeinzen andersdenkenden in de gevangenis of armoede te wensen.
Ik foeter op verdere digitalisering en monitoring, op arrogante prikpushers en censuur, op haters en verdelers, op pesticiden en terreuronderwijs, op partijdiscipline en belastingverkwisting.
Ik foeter op zelfverklaarde Wakkeren, die zich verheven voelen boven zij die worstelen met twijfels en niet-weten, en de vijanden van hun vijanden meteen tot hun vrienden rekenen.
Ik foeter op de armtierigheid van zovele discussies, het ontmenselijkende zwart-wit-denken, waar moeizaam afwegen en afstemmen niet langer geëerd worden.
Ik foeter op de angstigen én op de dapperen, ik foeter op de actieven en op de passieven, op de afzijdigen en de uitgesprokenen, op de strijders en de genieters, op de macrozieners en de microbelevers, op de spirituelen en op de materialisten, op de pessimisten en de optimisten, en merk….dat ik overal wel een beetje mee resoneer. Dat ze allemaal stukjes van mijn Zelf vertegenwoordigen.
Maar ik weiger nog langer lang laag te resoneren met mijn foeteren.
Dat foetermateriaal, mij handig aangeleverd door tal van slim-sluikse algoritmen, hield mij veel te lang in een bepaalde, verleidelijke, laagvibrerende toestand. Een ‘wakkere’ toestand die mij evenwel te vaak verblindde voor mijn eigen leven, mijn eigen hogere trillingen, mijn oneindige potentieel, mijn eigen scheppingen, mijn eigen, niet-digitale verbindingen met schone, zoekende, niet-wetende, liefdevolle zielen.
2025 wordt voor mij een jaar waarin ik meer dan ooit zal trachten mijn eigen ideeën en trillingen in de wereld te zetten. In diepe liefde en verbondenheid met mijn naasten. Een jaar waarin ik een nieuwe therapie-praktijk uitbouw in het Meetjesland, samen met mijn geliefde, en waarin ik aan mijn eigen schaduwkanten blijf werken, om zo nog dichter het fenomeen Mens te begrijpen, in al haar facetten. Een jaar waarin ik mij iedere dag opnieuw wil verdiepen in de kunst van het piano-spelen, in het schrijven van troostende verhalen, in het uitbouwen van een magisch nestje, in het Spel van het Leven.
Ik zal het in 2025 wellicht niet laten om af en toe mijn digitale zegje te doen, zo hier en daar, en dan nog 'ns flink te foeteren, maar het wordt vast véél minder intensief dan voorheen.
Dat foeteren zie ik niet langer als mijn burgerplicht – integendeel. Het leidt mij teveel af van mijn zielsbestemming hier op Aard.
Vanaf 2025 wil ik vastberadener dan ooit, een andere wereld mee gestalte geven. Eentje waar liefde, schoonheid, waarheid en vrijheid zegevieren. Tussen jou en mij, in het échte leven, vér weg van al die foeteralgoritmes.
Dat zijn mijn intenties. Herinner mij er gerust aan wanneer ik ze in een zwak momentje even vergeet.
En intussen buig ik diep voor jouw hogere Zelf. Namaste!
Comments